Szlifowanie na sucho i na mokro to dwie popularne techniki stosowane w obróbce materiałów. Szlifowanie na sucho nie wymaga użycia cieczy, jest odpowiednie do obróbki zgrubnej i tańsze, ale generuje pył; szlifowanie na mokro wykorzystuje płyn chłodzący, aby zmniejszyć tarcie i energię cieplną, jest odpowiednie do obróbki precyzyjnej i poprawia jakość produktu, ale jest droższe. Wybór zależy od potrzeb obróbki, właściwości materiału i względów środowiskowych.

Szlifowanie na mokro to technika szlifowania, w której stosuje się ciecz do smarowania i chłodzenia, co ma zalety w postaci zmniejszenia tarcia, poprawy precyzji obróbki i redukcji pyłu. Jest szeroko stosowane w obróbce metali, ceramiki i kamienia. Wybór odpowiedniej cieczy i dbałość o bezpieczeństwo są kluczowe dla zapewnienia jakości obróbki. Postęp technologiczny poprawi jego skuteczność.

Szlifowanie na sucho ma cechy łatwej obsługi, wysokiej elastyczności i nadaje się do obróbki różnorodnych materiałów. Jest to ważna metoda obróbki w zastosowaniach przemysłowych i ręcznych.

Mechaniczne polerowanie jest bardziej przyjazne dla środowiska niż polerowanie chemiczne, ponieważ nie wykorzystuje żrących ani toksycznych roztworów chemicznych, co zmniejsza szkody dla środowiska i operatorów. Jednocześnie odpady powstające podczas polerowania mechanicznego to głównie stałe materiały ścierne lub pył, które są stosunkowo łatwe do odzyskania i utylizacji, a ryzyko zanieczyszczenia źródeł wody i gleby jest niskie. To sprawia, że polerowanie mechaniczne jest preferowanym wyborem w procesach produkcyjnych, w których dąży się do zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska.